Kongres Wiedeński

Jednym z najważniejszych wydarzeń w historii Wiednia i Europy był Kongres Wiedeński. Jego pomysłodawcą i organizatorem byt minister spraw zagranicznych, książę Metternich. W rozpoczętych w październiku 1814 roku obradach wzięto udział 215 przedstawicieli głównych mocarstw Europy. Zebrali się w celu dokonania zmian ustrojowych i terytorialnych jakich domagała się Europa po pierwszej abdykacji Napoleona. Oprócz cesarza Austrii i Rosji, króla Prus i wysłanników Wielkiej Brytanii i Francji, na kongres przybyło wiele mniejszych delegacji, w tym 32 członków niemieckiej rodziny królewskiej wraz z całą świtą. Obecna była nawet nieoficjalna delegacja Żydów z Frankfurtu. Brytyjski emisariusz, Lord Castlereagh, przygotowany był na to, iż obrady potrwają najdłużej cztery tygodnie. W rzeczywistości jednak zakończyły się prawie dziewięć miesięcy później. Końcowe porozumienie Kongresu Wiedeńskiego zostało podpisane dopiero w czerwcu 1815 r. a więc długo po ucieczce Napoleona z Elby, który po przybyciu do Cannes obwieścił „Kongres już się zakończył” i zaledwie 12 dni przed jego ostatnim popisem, bitwą pod Waterloo.

Oprócz oczywistego znaczenia politycznego, Kongres Wiedeński zapisał się w dziejach miasta jako najdłuższe i największe wydarzenie towarzyskie i otrzymał przydomek „tańczący”. Nazwa wzięła się od słów księcia de Ligne: le congres danse, mais il ne marche pas” (Kongres nie postępuje naprzód, ale tańczy). Wypowiedź księcia miała być aluzją do balów i imprez organizowanych dla urozmaicenia czasu uczestników obrad. Koszty zabaw pokrywał austriacki cesarz, Franciszek I, sam nie zaliczający się do zwolenników tego rodzaju rozrywek. Co wieczór w Hofburgu zasiadano do kolacji przy czterdziestu stołach. Aby uczestnicy Kongresu mogli swobodnie przemieszać się, oddano do ich dyspozycji 1400 koni. Organizowano zabawy w loterię fantową, pokazy sztucznych ogni, turnieje, przedstawienia teatralne, kuligi do Lasu Wiedeńskiego, koncerty prowadzone przez Beethovena. Car przetańczył ponoć czterdzieści nocy z rzędu, zasłynął też z licznych podbojów miłosnych, które jeszcze bardziej zaostrzyły jego polityczną rywalizację z Metternichem. Najpiękniejszą uczestniczką tańczącego kongresu została rosyjska księżniczka Bagration, nazywana nagim aniołem, po tym, jak publicznie odsłoniła dekolt. Na jeden z balów zamiast 3 tysięcy zaproszonych gości przyszło dwa razy tyle, bowiem, jak się później okazało, cesarscy lokaje sprzedali te same bilety dwukrotnie. Prócz ważnych zmian historycznych, najbardziej wspominaną zasługą kongresu jest wprowadzenie na salony walca wiedeńskiego, do dziś cieszącego się niezmienną popularnością.